Het is al weer een tijd geleden dat we een berichtje hebben gepost. En dat is zeker niet expres. De tijd vliegt ons voorbij en voor we er erg in hebben is er al weer een week voorbij en alweer niets geschreven. Hoog tijd dus.
We zitten in week 5 van de revalidatie. En het gaat goed ....... maar, het is erg pittig! We hadden ons voorbereid op een zware tijd en dat is ook zo. Eerst al de 'reis' naar Haren (vanuit Woldendorp), dan de gesprekken, oefeningen en trainingen en dan weer naar huis rijden. Thuis nog huiswerk maken en de volgende dag weer gewoon naar school. Daarnaast thuis ook nog trainen ......
Mark heeft op dit moment geen tijd en puf meer voor zijn muziek- en danslessen. Dat is erg jammer, want juist dat is zijn uitlaatklep en krijgt hij weer energie van. Maar dat komt wel weer.
Mark heeft zelf aan moeten geven wat zijn doelstellingen zijn en daar was hij heel duidelijk in. Uiteraard wil hij leren omgaan met zijn beperking, maar daarnaast wil hij in het voorjaar de avondvierdaagse kunnen lopen (4 x 5 kilometer). Dat was heel concreet en de fysiotherapeut heeft dit goed opgepakt. Toen ze begonnen met trainen (ook om zijn conditie te verbeteren) gaf hij aan dat hij wel wilde hardlopen. Ook dit is een vorm om zijn energie (ADHD) kwijt te kunnen. Tijdens de trainingen kwam ineens een volgend doel voorbij: meedoen aan de natuurloop in Siddeburen. Dus ook dit wordt meegenomen in zijn programma. Hij traint nu 2x in de week in Beatrixoord en thuis 1x in het weekend. Samen met papa loopt hij dan zijn trainingsprogramma ook thuis. Hij vind het leuk en doet het goed.
De gesprekken met de psycholoog zijn soms heftig en zwaar. Ook hierdoor raakt hij uitgeput. Dus na een bezoekje Beatrixoord is zijn lampje wel uit, dat begrijp je. Het is voor zijn schoolwerk ook erg plannen. Als hij een dag naar Beatrixoord gaat, moet hij ervoor zorgen dat het huiswerk voor de dag erna al gemaakt is.
Pfoe! Dat valt allemaal niet mee voor een 12-jarige (en ook niet voor zijn ouders!).
