De aandoening Guillain-Barré syndroom is genoemd naar de arts die deze aandoening beschreef. Ook anderen worden in verband gebracht met deze ziekte omdat zij deze eerder beschreven of een bijdrage leverden bij het beschrijven ervan. Al in het begin van de 19e eeuw waren er beschrijvingen over gevallen van zwakte en gevoelsstoornissen gevolgd door spontaan herstel. Omdat men toen nog niets wist over het zenuwstelsel, kon met de symptomen niet verklaren. In 1848 opperde Graves dat de verlamming misschien wel door het zenuwstelsel kwam. De beste beschrijving van de zogenaamde ‘opstijgende verlamming’ in die tijd kwam van Jean Baptiste Octave Landry de Thézillat in 1859. De benaming ‘Landry’s opstijgende verlamming’ werd voor het eerst gebruikt in 1876 in een publicatie van Westpahl. In 1892 beschreef Ostler categorieën van polyneuropathieën en bracht daarin sommige gevallen van Landry onder. De publicatie waaraan we vandaag nog steeds de naam Guillain-Barré Syndroom ontlenen verscheen in 1916 van de hand van Georges Charles Guillain, Jean-Alexandre Barré en André Strohl. Zij beschreven de afwezigheid van reflexen en een verhoging van het eiwit in het ruggenmergvocht zonder dat dit gepaard ging met verhoging van de witte bloedlichamen. Guillain en Barré hadden samen gestudeerd in Parijs en dienden in de eerste wereldoorlog als legerartsen in het Franse leger. Twee gedeeltelijk verlamde soldaten waren hen opgevallen. Beiden herstelden spoedig, hoewel de behandeling uit niet meer bestond dan rust en rode wijn. Met name Guillain dacht dat de aandoening die zij hadden beschreven niet dezelfde was als die uit de beschrijving van Landry, omdat Landdry ook over verlamming van de ademhalingsspieren had gerapporteerd en dit bij de patiënten van Guillain en Barré niet het geval was. Sterker nog, hij geloofde dat de aandoening niet ernstig was. In 1927 werd de benaming Guillain-Barré Syndroom voor het eerst gebruikt tijdens een presentatie.
Landry de Thézillat
Landry werd op 10 oktober 1826 geboren in Limoges (Frankrijk), alwaar hij opgroeide. Zijn oom was er psychiater en neuroloog en onder diens invloed besloot hij geneeskunde te gaan studeren. In 1850 werkte hij als vrijwilliger tijdens een cholera-epidemie in het Departement de I’Oise en ontving daarvoor een medaille van de plaatselijke bevolking, maar ziekten van het zenuwstelsel hadden zijn bijzondere belangstelling. In 1857 trouwde hij met Claire Giustigniani, een mooie vrouw van zeer goede afkomst, maar niet rijk. Toen zijn vader stierf zonder financiële middelen achter te laten moest Landry ook nog voor andere familieleden gaan zorgen. Hij nam daarom afscheid van de wetenschap en ging een kuuroord runnen, hetgeen hem geen windeieren legde. Landry stond bekend als een bescheiden en gulle man die goed kon dansen, zeer muzikaal was en een professionele zangstem had. Bovendien reed hij paard, jaagde, beklom bergen en was geïnteresseerd in geologie en kristallen. Toen zich in 1865 in de voorsteden van Parijs een cholera-epidemie voordeed en Landry daar hulp ging verlenen, liep hij zelf de ziekte op en sterf al spoedig daaraan.
Georges Charles Guillain
Guillain werd geboren te Rouen (Normandië, Frankrijk) op 3 maart 1876 in een vooraanstaande familie. Zijn vader was ingenieur en zijn moeder was de dochter van een rijke industrieel in de plaats Rouen. Na zijn schoolopleiding ging Guillain daar geneeskunde studeren, maar verhuisde na twee jaar naar Parijs en volgde zijn klinische opleiding daar in verschillende ziekenhuizen. Al gauw raakte hij geïnteresseerd in de neurologie en in 1898 verscheen zijn eerste wetenschappelijke publicatie op dat gebied. In 1909 trouwde Guillain met Juliette Chauffard. Zij kregen samen vijf dochters. Verder is er weinig bekend over het privé-leven van Guillain, waarschijnlijk omdat hij zo druk met zijn werk bezig was. In 1923 werd hij benoemd tot hoogleraar in de neurologie aan het beroemde ziekenhuis Hôpital de la Salpêtrière in Parijs. Die positie bekleedde hij tot zijn pensionering in 1947. Guillain publiceerde veel. Van hem en zijn vriend Barré verscheen in 1920 een omvangrijk werk over hun medische ervaringen gedurende de eerste wereldoorlog. Guillain ontving vele nationale en internationale onderscheidingen. In 1949 werd hij benoemd tot ‘commandeur’, in het ‘Legion d’Honneur’. Guillain stierf in Parijs op 29 juni 1961.
Jean-Alexandre Barré
Barré werd geboren op 25 mei 1880 te Nantes, Frankrijk, alwaar hij geneeskunde studeerde. Na zijn afstuderen ging hij naar Parijs en werkte daar onder de bekende neuroloog Babinski. In 1919, toen hij 39 jaar oud was, werd Barré benoemd tot hoogleraar neurologie in Straatsburg. Net als Guillain publiceerde hij veel. Barré stond bekend als een uitstekend arts, die ook vele goede artsen heeft opgeleid, waarvan velen het tot hoogleraar hebben geschopt. Barré hield van klassieke muziek, vooral van Verdi, Zijn eerste vrouw was een begenadigd pianiste maar stierf jong. Hun beide dochters volgeden een muziekopleiding. Toen Barré in 1953 op de terugweg was van een congres in Lissabon kreeg hij een hersenbloeding als gevolg waarvan hij verzorging van zijn tweede vrouw nodig had. Desondanks nam hij nog vaak deel aan wetenschappelijke bijeenkomsten. Barré overleed in Straatsburg (Frankrijk) op 26 april 1967.
André Strohl
Strohl, geboren op 20 maart 1887 in Poitiers (Frankrijk), begon al op zijn zeventiende aan de studie geneeskunde aan de Sorbonne in Parijs. Na een paar jaar ging hij echter in plaats daarvan wiskunde, natuurkunde en scheikunde studeren. Na een tijd pakte hij zijn studie geneeskunde weer op en rondde die ook af. Later studeerde hij ook nog af in de natuurkunde. Tijdens de eerste wereldoorlog werkte hij als radioloog. Hij hielp chirurgen door middel van verschillende technieken bij het opsporen van kogels en granaatsplinters. Toen Guillain en Barré hun twee verlamde soldaten onderzochten, assisteerde hij hen. Strohl werd achtereenvolgens in een tweetal ziekenhuizen benoemd tot hoogleraar fysiologische geneeskunde en ging in 1957 met pensioen. Hij stierf op 10 maart 1977.
bron:
VSN Nieuwsbrief
Diagnosegroep Guillain-Barré-Syndroom
Chronische Inflammatoire Demyeliniserende Polyneuropathie
Uitgave no. 26 – september - 2006
Landry de Thézillat
Landry werd op 10 oktober 1826 geboren in Limoges (Frankrijk), alwaar hij opgroeide. Zijn oom was er psychiater en neuroloog en onder diens invloed besloot hij geneeskunde te gaan studeren. In 1850 werkte hij als vrijwilliger tijdens een cholera-epidemie in het Departement de I’Oise en ontving daarvoor een medaille van de plaatselijke bevolking, maar ziekten van het zenuwstelsel hadden zijn bijzondere belangstelling. In 1857 trouwde hij met Claire Giustigniani, een mooie vrouw van zeer goede afkomst, maar niet rijk. Toen zijn vader stierf zonder financiële middelen achter te laten moest Landry ook nog voor andere familieleden gaan zorgen. Hij nam daarom afscheid van de wetenschap en ging een kuuroord runnen, hetgeen hem geen windeieren legde. Landry stond bekend als een bescheiden en gulle man die goed kon dansen, zeer muzikaal was en een professionele zangstem had. Bovendien reed hij paard, jaagde, beklom bergen en was geïnteresseerd in geologie en kristallen. Toen zich in 1865 in de voorsteden van Parijs een cholera-epidemie voordeed en Landry daar hulp ging verlenen, liep hij zelf de ziekte op en sterf al spoedig daaraan.
Georges Charles Guillain
Guillain werd geboren te Rouen (Normandië, Frankrijk) op 3 maart 1876 in een vooraanstaande familie. Zijn vader was ingenieur en zijn moeder was de dochter van een rijke industrieel in de plaats Rouen. Na zijn schoolopleiding ging Guillain daar geneeskunde studeren, maar verhuisde na twee jaar naar Parijs en volgde zijn klinische opleiding daar in verschillende ziekenhuizen. Al gauw raakte hij geïnteresseerd in de neurologie en in 1898 verscheen zijn eerste wetenschappelijke publicatie op dat gebied. In 1909 trouwde Guillain met Juliette Chauffard. Zij kregen samen vijf dochters. Verder is er weinig bekend over het privé-leven van Guillain, waarschijnlijk omdat hij zo druk met zijn werk bezig was. In 1923 werd hij benoemd tot hoogleraar in de neurologie aan het beroemde ziekenhuis Hôpital de la Salpêtrière in Parijs. Die positie bekleedde hij tot zijn pensionering in 1947. Guillain publiceerde veel. Van hem en zijn vriend Barré verscheen in 1920 een omvangrijk werk over hun medische ervaringen gedurende de eerste wereldoorlog. Guillain ontving vele nationale en internationale onderscheidingen. In 1949 werd hij benoemd tot ‘commandeur’, in het ‘Legion d’Honneur’. Guillain stierf in Parijs op 29 juni 1961.
Jean-Alexandre Barré
Barré werd geboren op 25 mei 1880 te Nantes, Frankrijk, alwaar hij geneeskunde studeerde. Na zijn afstuderen ging hij naar Parijs en werkte daar onder de bekende neuroloog Babinski. In 1919, toen hij 39 jaar oud was, werd Barré benoemd tot hoogleraar neurologie in Straatsburg. Net als Guillain publiceerde hij veel. Barré stond bekend als een uitstekend arts, die ook vele goede artsen heeft opgeleid, waarvan velen het tot hoogleraar hebben geschopt. Barré hield van klassieke muziek, vooral van Verdi, Zijn eerste vrouw was een begenadigd pianiste maar stierf jong. Hun beide dochters volgeden een muziekopleiding. Toen Barré in 1953 op de terugweg was van een congres in Lissabon kreeg hij een hersenbloeding als gevolg waarvan hij verzorging van zijn tweede vrouw nodig had. Desondanks nam hij nog vaak deel aan wetenschappelijke bijeenkomsten. Barré overleed in Straatsburg (Frankrijk) op 26 april 1967.
André Strohl
Strohl, geboren op 20 maart 1887 in Poitiers (Frankrijk), begon al op zijn zeventiende aan de studie geneeskunde aan de Sorbonne in Parijs. Na een paar jaar ging hij echter in plaats daarvan wiskunde, natuurkunde en scheikunde studeren. Na een tijd pakte hij zijn studie geneeskunde weer op en rondde die ook af. Later studeerde hij ook nog af in de natuurkunde. Tijdens de eerste wereldoorlog werkte hij als radioloog. Hij hielp chirurgen door middel van verschillende technieken bij het opsporen van kogels en granaatsplinters. Toen Guillain en Barré hun twee verlamde soldaten onderzochten, assisteerde hij hen. Strohl werd achtereenvolgens in een tweetal ziekenhuizen benoemd tot hoogleraar fysiologische geneeskunde en ging in 1957 met pensioen. Hij stierf op 10 maart 1977.
bron:
VSN Nieuwsbrief
Diagnosegroep Guillain-Barré-Syndroom
Chronische Inflammatoire Demyeliniserende Polyneuropathie
Uitgave no. 26 – september - 2006
